door Sophia Mons
Voor mij zit het plezier, de inspiratie en de waarde van het studeren altijd in het ontmoeten van anderen – zij het medestudenten of leraren – en het delen van kennis met elkaar. In een tijd waarin sociale afstand de grootste uitdaging bleek, zoals ook duidelijk is geworden in mijn artikel over online religieuze gemeenschappen, is het kunnen samenwerken en toewerken naar een gemeenschappelijk doel echt mijn ‘benzine’ geweest op academisch vlak. Je kan thuis achter je computer studeren zonder enige uitwisseling, maar juist in die uitwisseling vind je vaak de betere ideeën en de inspiratie om je op academisch vlak te verdiepen.
De momenten van samenwerken met een interdisciplinaire groep aan studenten, ook al hebben we elkaar veel online gesproken, zijn voor mij juist die momenten geweest in het afgelopen jaar dat ik het idee had daadwerkelijk verbonden te zijn aan de universiteit en te bouwen aan kennis. In een ideale wereld zouden dergelijke initiatieven breder aanwezig zijn – juist de uitwisseling tussen disciplines is, naar mijn mening, van belang bij het formuleren van nieuwe inzichten. Hopelijk neemt de universiteit ons voorbeeld van de Graduate Journal mee en zullen dergelijke initiatieven vaker naar voren komen.
Uiteindelijk is ‘studeren’ niet in je eentje op een zolderkamertje aan een paper schrijven, maar gebruik makend van en bouwend op de inzichten van anderen werken aan kennis en kunnen. Samenwerken hoort daar dan ook inherent bij! De Graduate Journal heeft mij, naast veel plezier te hebben gehad, ook veel geleerd. Waar je normaal een paper in kan leveren zonder kritisch commentaar te ontvangen en slechts een cijfer te zien worden ingevoerd in usis, moesten we gedurende de colleges commentaar leveren op andermans werk maar ook zelf commentaar ontvangen. Juist die momenten van reflectie op je eigen artikel zijn momenten geweest waarop je kritisch leert kijken naar je eigen werk. Dat betekent dat je soms een hoofdstuk volledig moet omgooien, maar het eindresultaat blijkt achteraf altijd sterker dan dat je in eerste instantie dacht.
Een persoonlijke uitdaging voor mij, maar dat is niets nieuws onder de zon, dat ik afgelopen semester te veel vakken en extra curriculaire activiteiten heb proberen te combineren. Ja zeggen blijkt altijd makkelijker dan nee zeggen en diamanten ontstaan onder druk, maar deze druk ervaren tijdens een pandemie bleek soms ingewikkelder dan gedacht. Het zegt, denk ik, ook iets over het verschil in werkdruk van verschillende vakken – de Graduate Journal heeft een volwaardig programma aan kunnen bieden (welverdiende 10 ECTs), waar andere vakken misschien lichter aanvoelen en makkelijker te combineren zijn. Dit is ook iets wat ik toekomstige studenten zou aanraden: ga goed na wat je al op de planning hebt staan, kies een onderwerp dat dichtbij je staat en geniet van het moment dat je harde werken daadwerkelijk materialiseert in een heus eigen journal – zo gaaf!